Czy warto stosować dawne pigmenty?

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zalogowanych użytkowników i 7 gości

Postprzez grullo Wt, 25 czerwca 2013, 01:39

Evo, raz jeszcze dzięki za informacje. :)

μολυβοχωμα - Nie mam pojęcia co to słowo może oznaczać. Być może nazwa, którą podałaś to jakiś związek, do oczyszczania cynobru z niezwiązanej siarki. Wydaje się to ważne, zwłaszcza jeśli chce się łączyć biel ołowianą z cynobrem.

Generalnie cynober uzyskuje się na trzy sposoby. Pierwszy, najprostszy to po prostu zmielenie minerału, wypłukanie pigmentu i ewentualnie zabezpieczenie ziaren białkiem.

cynob.jpg
cynob.jpg (220.89 KiB) Przeglądane 10389 razy


cyno.jpg
cyno.jpg (133.42 KiB) Przeglądane 10391 razy



Drugi to, tzw. proces suchy, w którym łączy się siarkę z żywym srebrem, czyli rtęcią i podgrzewa do uzyskania czarnego metacynobru i dalej do uzyskania czerwonego. Trzeci sposób XIX wieczny to proces mokry, kiedy czarny metacynober kąpie się w gotującej wodzie z dodatkiem siarczku potasu. Ogólnie wszystkie te sposoby są niebezpieczne, dwa ostatnie mogą skończyć się wybuchem przy nieumiejętnym podgrzewaniu. W XVII wieku w Holandii osoby zajmujące się wytwarzaniem tego czerwonego pigmentu, cieszyły się estymą i często były nagradzane.






Masz rację, z ikonami obchodzono się bardzo delikatnie, dzięki czemu nie podzieliły one losu wielu zniszczonych obrazów na płótnach. Pasuje powiedzieć, że obchodzono się z ikoną jak z jajkiem, zwłaszcza, że jajko jest tutaj głównym spoiwem. ;)

Fajnie piszesz Evagelio, miło się Ciebie czyta, widać, że kochasz to o czym piszesz! :) :ok:
grullo
 
Posty: 819
Dołączył(a): Śr, 25 kwietnia 2012, 14:02
Lokalizacja: Kraków

Postprzez Evagelia Wt, 25 czerwca 2013, 07:46

* sprawdzilam dzis jeszcze polskie tlumaczenie Hermenei i tlumacz sugeruje, ze prawdopodobnie chodzi o sangwine :)
Avatar użytkownika
Evagelia
 
Posty: 1013
Dołączył(a): Cz, 29 października 2009, 21:40

Postprzez zephyr7 Wt, 25 czerwca 2013, 20:49

Dziękuję za jak zwykle wspaniałe informacje!

Chciałbym wrócić do pytania: czy warto? Oranż kadmowy świetnie zastępuje cynober, a żółcień kadmowa średnia, żółty chromowy (niestety, nie brązowieje :) )

Co do bieli - ciekawy jestem jak wypadają imitacje w porównaniu do prawdziwej bieli ołowiowej? Moje pierwsze przypuszczenie jest takie, że imitacje będą bardziej "zimne".

A co do czterokoloru wspomnianego przez Evagelię, to może wybrać: oranż kadmowy, błękit pruski, żółcień kadmową cytrynową i biel tytanową? Gwarantuję, że tymi kolorami można z powodzeniem namalować całą ikonę. Oczywiście, niemożliwe bedzie uzyskanie super-czystych "ziem", np. jasnej ochry - ale można uzyskać bardzo zbliżone i trwałe odcienie.

Zastępują: caput mortuum, cynober jasny, ultramarynę naturalną średnią (szarawa, jak błękit pruski z bielą), żółcień chromową, realgar, umbrę paloną, itp.
zephyr7
 
Posty: 932
Dołączył(a): Cz, 14 czerwca 2012, 19:44

Postprzez grullo Wt, 25 czerwca 2013, 23:20

Niektórzy malarze dodają odrobiny żółtej ochry do bieli tytanowej to farba zaczyna przypominać ołowiową. Ja niestety nie mogę porównać imitacji z autentykiem, natomiast w porównaniu ze standardową tytanówką, ołowiowa wpada w żółć lub w róż w zależności, czy jest zanieczyszczona cynkiem / bizmutem (żółta), srebrem (różowa), czy miedzią (zielona).

Miałem jakiś czas temu chęć utrzeć aurypigment, ale poszedłem po rozum do głowy i zaniechałem. Życie i zdrowie ważniejsze jest od eksperymentu, który może nawet zabić.

Jestem zdania, że możemy podmienić stare pigmenty na nowe, które się świetnie sprawdzają. Nie rezygnowałbym z ziem, bo to dobre trwałe pigmenty i takie niejednorodne. Ale wszelkie cynobry, minie, azuryty, malachity, realgary i verdigrisy można zastąpić nowymi, kobaltami, kadmami, oranżami tytanowymi, viridianem itp, itd.

Ale, jeśli tradycja mówi, że trzeba się stosować do reguł i do pierwotnych materiałów to będąc wiernym uczniem danej szkoły, trzeba to praktykować, tak myślę. Ale więcej powie nam o tym Evagelia, która jest tradycjonalistką i traktuje ikonopisarstwo poważnie. Nasze pogadanki, wywracanie tradycji, wprowadzanie nowości, może być profanacją. Trzeba pamiętać o tym, że pisanie ikony to nie zwykła robótka z pędzelkiem przy desce, ale modlitwa. Szanuję taką pracę i wiem, że może ona mieć wymiar transcendentny i głęboko uduchawiający. Tam każda warstwa ma swoje znaczenie, każdy gest odnosi się do nieziemskich elementów. Dlatego ja się za to nie zabieram, tu potrzebna jest mądrość, a tego nabiera się całe życie. Chyba za krótko żyję.
grullo
 
Posty: 819
Dołączył(a): Śr, 25 kwietnia 2012, 14:02
Lokalizacja: Kraków

Postprzez Beata Wt, 25 czerwca 2013, 23:46

Cynober niestety czernieje. Oglądałem wiele ikon gdzie został użyty ten pigment i ściemniał strasznie. W tym przypadku ziemia czerwona jest chyba najlepszym zamiennikiem.

Poruszyliście temat bieli ołowiowej. Pomijając jej toksyczność jest to chyba biel wszech czasów. Nie było i chyba nie będzie lepszej bieli. Dla artystów ceniących sobie nasycone kolory sprawdza się idealnie, czego nie da się uzyskać stosując biel tytanową. Powiecie zapewne, że mamy cynkową. Owszem ma zalety nietoksyczna, przezroczysta nie ciemnieje odporna na promieniowanie ultrafioletowe, chroni pigmenty ołowiu i tytanu przed fotochemicznymi zmianami. Niestety 28 lat badań prowadzonych przez naukowców z Muzeum Smithsonian Conservation Institute wykazują iż po trzech latach zaczyna kruszeć. Marion Meklemburgii i Charles Tumosa przedstawili badania iż nawet dodawana do innych farb zaczyna pękać po siedmiu latach. Jednym słowem jeśli chcemy zapewnić obrazom długie życie nie powinniśmy jej stosować a jeżeli już to na własne ryzyko.

Warto mieć na uwadze, że w wielu farbach zawarta jest biel cynkowa i firmy nie mają obowiązku tego podać do informacji klienta, chyba ze spełniają normy ASTM D 4302

Raport druzgocący dla wszystkich stosujących biel cynkową. Zainteresowanym polecam artykuł. http://www.naturalpigments.com/vb/conte ... -Oil-Paint

zephyr7 napisał(a):
A co do czterokoloru wspomnianego przez Evagelię, to może wybrać: oranż kadmowy, błękit pruski, żółcień kadmową cytrynową i biel tytanową? .


Gdy zaczynałam malować kazano mi zaopatrzyć się w żółcień cytrynową, pruski, karmin i biel tytanową. Spokojnie można bazować tylko na tych kolorach jako podstawa. Później można poszerzać wachlarz albo szukać czegoś innego;)

grullo napisał(a):Niektórzy malarze dodają odrobiny żółtej ochry do bieli tytanowej to farba zaczyna przypominać ołowiową.


Koleżanka nigdy nie używa czystej bieli, zawsze miesza ją z żółtą ochrą. Pięknie ociepla to cały obraz i niweluje surowość tytanówki.
Avatar użytkownika
Beata
.
...
2.
2...

.
...
2.
2...
 
Posty: 2474
Dołączył(a): Pt, 30 października 2009, 14:08

Postprzez grullo Śr, 26 czerwca 2013, 00:45

To prawda Beato, cynober nie jest do końca światłotrwały. Dlatego np. w Chinach był zabezpieczany już w trakcie mielenia białkiem.

Co do bieli ołowiowej to zgadzam się z Tobą w stu procentach, nie ma nic lepszego. Cynkowa to dziadostwo, stulenie zaprawy składające się głównie z cynku pękają i zachowane są gorzej od ołowiowo-kredowych. Niestety biel cynkowa musi być dodana do tytanowej, to norma we wszystkich firmach. Warto zaglądać na label tubki, prawie zawsze pisze PW6/PW4, czyli mieszanina tytanu z cynkiem.

Podobno bywały kiedyś gatunki bieli cynkowej, która nie kruszyła się i była dość trwała. Ale być może było to w czasach gdy cynk był jeszcze nie dość oczyszczony z ołowiu, a ten polepszał właściwości?

Beatko, Ty podobno zakupiłaś kiedyś biel ołowiową u Kremera, powiedz jakie są twoje odczucia, jak się nią maluje?

Jest program, w którym mowa o produkcji bieli ołowiowej w wiekach dawnych. Mówi się tam o możliwości zatrucia i porażenia nerwów obwodowych ciała z niemożnością podniesienia rąk i dłoni. W formie pyłu jest to straszna trucizna, w formie farby olejnej prawie nic nam nie grozi, o ile nie wkładamy pędzla do buzi. Link: http://www.youtube.com/watch?v=huYuhumO2p8. Nie wiem czy to prawda, ale Pan który pokazuje jak produkować biel ołowiową, zmarł w tym samym roku co emisja tego odcinka. Nie wiem co o tym myśleć, obaj, razem z prezenterem popełniają kategoryczny błąd. Są bez masek przeciwpyłowych, skrobiąc płaty ołowiu.

Tak czy owak, biel warta uznania o doskonałych właściwościach. Warto zaznaczyć, że są różne biele ołowiowe i nie każda jest tej samej jakości. Od początku XX wieku do teraz nie produkuje się najlepszej jakości bieli - bieli kremskiej.
grullo
 
Posty: 819
Dołączył(a): Śr, 25 kwietnia 2012, 14:02
Lokalizacja: Kraków

Postprzez grullo Śr, 26 czerwca 2013, 01:20

Szkoda, że cenowo wygląda to tak strasznie. Za niszowe pigmenty płacić trzeba coraz więcej. W XVI wieku cynober był tańszy od bieli ołowiowej, a ona sama dziesięć razy tańsza od ultramaryny i parę razy od dobrego laku.

Takimi cudami, malować mogą tylko Ci co robią doskonałą kopię, konserwatorzy i bogacze. Biedny, pospolity malarz maluje tym co ma. Ja się cieszę, że ultramaryna nie kosztuje teraz tyle co złoto, że mamy super kadmowe barwidła i że mogę kupić w tubce dowolną farbę, a nie ucierać każdą po kolei.
grullo
 
Posty: 819
Dołączył(a): Śr, 25 kwietnia 2012, 14:02
Lokalizacja: Kraków

Postprzez Beata Śr, 26 czerwca 2013, 02:42

grullo napisał(a): Niestety biel cynkowa musi być dodana do tytanowej, to norma we wszystkich firmach. Warto zaglądać na label tubki, prawie zawsze pisze PW6/PW4, czyli mieszanina tytanu z cynkiem.


Jeszcze niedawno kupowałam Van Gogha opisaną jako tytanówka, ostatnio przez pomyłkę wzięłam tytanową z cynkową. Nawet nie wiem czy jest teraz w sprzedaży jedna i druga czy nastąpiła jakaś zmiana. Muszę się zorientować.
grullo napisał(a):Podobno bywały kiedyś gatunki bieli cynkowej, która nie kruszyła się i była dość trwała. Ale być może było to w czasach gdy cynk był jeszcze nie dość oczyszczony z ołowiu, a ten polepszał właściwości?


Prawdopodobnie tak było. Prerafaelitów obrazy przetrwały a też używali cynkowej a może inne czynniki wpłynęły na trwałość :hmm:

grullo napisał(a):Beatko, Ty podobno zakupiłaś kiedyś biel ołowiową u Kremera, powiedz jakie są twoje odczucia, jak się nią maluje?


Biel ołowiową mam gotową w tubkach. Kupiłam od znajomej mamy, ktoś tam malował i zostały po nim zapasy nie ruszonych fab. Podobno malarz jeździł do Londynu i robił zapasy. Prawdopodobnie farby z lat 70-80 tych. W weekend wstawię fotki to może ktoś powie coś więcej na temat czasu produkcji. Z bieli kupiłam też cynkową i tytanową ale są zupełnie inne niż te dzisiejsze. Nie wiem czy to kwestia tego że mają swoje lata czy kiedyś inaczej robiono. Trzeba je rozmasować przed wyciśnięciem, sprawiają wrażenie jakby był sam suchy pigment i zapomniano dodać oleju a jednak po wyciśnięciu mają gęstą kremową konsystencję i świetnie się maluje. Cena była genialna. Winsor Artists 58 cm3, Rembrandt też ok 60-ki (nie podają pojemnosci), Rowney Gregorian też ok 60ml wszystkie 5zł za sztukę, warto było zaryzykować.
Ołowiowa zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Mieszana z innymi kolorami nie odbiera im koloru, ogólnie mam wrażenie, że odcień tych samych farb co wcześniej używałam jest zupełnie inny ale może to psychika płata figle :D Zupełnie inaczej łączy się z innymi farbami i pod pędzlem sprawia wrażenie takiej płynności i miękkości to tak jakbyś najpierw w ręce trzymał dżinsy a potem dotknął jedwabiu. Nie wiem czy rozumiesz o co mi chodzi. Mam dziwny stosunek do farb i przypisuje im właściwości których inni nie widzą :lol:


grullo napisał(a):Jest program, w którym mowa o produkcji bieli ołowiowej w wiekach dawnych. Mówi się tam o możliwości zatrucia i porażenia nerwów obwodowych ciała z niemożnością podniesienia rąk i dłoni. W formie pyłu jest to straszna trucizna, w formie farby olejnej prawie nic nam nie grozi, o ile nie wkładamy pędzla do buzi.

Mając świadomość z czym mam do czynienia nie pokusiłabym się o własnoręczne przygotowanie tej farby a malując gotową (choć rzadko używam) staram się zachować wszelkie środki ostrożności, nawet oduczyłam się wkładania pędzli do buzi ;) Póki dobrze nie umyję rąk nie zapalę i nie podjadam :)


To se dzisiaj nie pospałam przez te farbki ;) Czas do roboty :(
Avatar użytkownika
Beata
.
...
2.
2...

.
...
2.
2...
 
Posty: 2474
Dołączył(a): Pt, 30 października 2009, 14:08

Postprzez grullo Śr, 26 czerwca 2013, 04:05

Kupiłem jakiś czas temu z Van Gogha biel tytanową, kobieta w sklepie nie wiedziała na jakim oleju jest utarta. Nic nie pisało na tubie, a okazało się, że jest na oleju z krokosza. Z Van Goghami coś niedobrego się ostatnio dzieje. :dobani: :-x

Bielą ołowiową maluję od paru lat i podzielam twój entuzjazm Beatko. :) Farba miesza się fajnie z innymi, nie "zabija" ich koloru, tak jak tytanowa, z którą wychodzą jakieś pastelowe miksy. Do dobrego portretu nie ma co się wyrywać z tytanową czy cynkową. One po prostu nie są do tego stworzone.

Rozumiem o co Ci chodzi z tą delikatnością. Taką płynność mają szczególnie stare biele ołowiowe, a właściwość ta nazywa się tiksotropią. Farba ma konsystencję delikatnego żelu, którym można przeróżnie manipulować. W używanej przeze mnie często bieli Hardinga nie ma tej właściwości. Natomiast w bieli ołowiowej własnej produkcji odnajduję taką możliwość. Dokładnie chodzi o większą płynność farby, wraz z jej manipulacją i zastyganie w nadanej formie po zaprzestaniu. Kiedy malowałem tytanową np. twarz, zawsze musiałem starać się, żeby nie "przetytanować" (adekwatna nazwa - tytanowa ;) ) przybielić pewnych fragmentów za bardzo. Z ołowiem jest inaczej. Tutaj czuję większą swobodę i większą rozpiętość uzyskiwanych tonów.

Proces jest niebezpieczny i ja również nie polecam, nie w domu. W dodatku produkuje się przy tym odpady zagrażające organizmom wodny jak octan ołowiu.

Beatko dzięki za podzielenie się swoim doświadczeniem i przemyśleniami! :ok:

Ja nie mogę przestać obgryzać końcówek pędzla. Na żadnej lakier i farba się nie ostała. :D

Poruszając temat farb ołowianych, wspomnę firmę Blue Ridge, która sprzedaje farbę o nazwie Flemish White i jest to siarczan ołowiu, taki jak w akumulatorze. Podobno jest bardziej transparentna od Kremskiej i nadaje się świetnie do portretu. Ale kto to może wiedzieć jak jest naprawdę. Nawet z odpadu przemysłowego można produkować teraz farby.
grullo
 
Posty: 819
Dołączył(a): Śr, 25 kwietnia 2012, 14:02
Lokalizacja: Kraków

Postprzez Evagelia Śr, 26 czerwca 2013, 14:06

Utne wam pogawedke o bieli olowianej w malarstwie olejnym i odbije od tematu, przypominajac tym zainteresowanym pigmentami w ikonografii - biel olowiana w polaczeniu z medium jajowym absolutnie jest odradzana, zolknie, czernieje, jest trujaca i niczym nie przypomina wlasciwosci opisywanych w kontekscie polaczenia z olejem. Biel cynkowa tez nie jest poecana do ikonografii, jedynie jesli juz ktos bardzo sie uprze to w polaczeniu z biela tytanowa :)

zephyr7 napisał(a):A co do czterokoloru wspomnianego przez Evagelię, to może wybrać: oranż kadmowy, błękit pruski, żółcień kadmową cytrynową i biel tytanową? Gwarantuję, że tymi kolorami można z powodzeniem namalować całą ikonę. itp.


Wszystko tak tylko czy moglbys glebiej uzasadnic ten wybor? Czy chodzi Ci tylko o barwne podobienstwa czy ma to jakies inne podloze? I co wg Ciebie przemawia za zastapieniem czerni blekitem pruskim? Wiele odcieni niebieskiegoi granatu mozna uzyskac bez jego stosowania tylko przy zastosowaniu odpowiednich laserunkow. Interesuje mnie czemu uwazasz, ze warto calkowicie zrezygnowac z czerni? I konkretnie z czego wywodzisz ta palete. Nie sa znane mi szkoly ikonograficzne ruskie, czy w ktorejs z nich byla wykluczona w stosowaniu czern?

Wczesniej przytaczany przeze mnie czterokolor ma swoje uzasadnienie i korzenie w tradycji. Powtorze to co padlo w temacie o ograniczonej palecie barw, bo pasuje to tez tutaj w tym watku:
"Paleta złożona z 4 barw jest znana od antyku. Sklada sie na nia gama czterech barw: ochry, glinki, czerni i bieli. Jej wybor przez wielkich malarzy byl swiadomy, mimo ze do dzis cel uzycia wlasnie taich zlozen nie jest do konca zweryfikowany. Nie wiadomo konkretnie jaka filozofia sie za tym kryla. Bynajmniej w ikonografii paleta 4 barw trwala do okresu postbizantyjskiego, kiedy pojawia sie nowa paleta wzbogacona o 'obce' barwy, nie bedace zwiazane z baza palety 4 barw.
4 wymienione barwy pozwalaja na utworzenie wszystkich wlasciwie kolorow, jesli nie bezposrednio to efekt konkretnego koloru uzyskuje sie poprzez laserunki, np. na cieply odcien, warstwe laserunkowa w odcieniu chlodnym. To wszystko sprawia, ze oko odbiera taki zabieg jako konkretny kolor.
Glowna cecha "czterokoloru" jest jednosc. Szczegolnie dlatego, ze 3 z 4 barw tej palety jest pochodnych od ochry. glinke i czern uzyskuje sie poprzez wypalanie ochry w roznych temperaturach.
Spokoj, dzieki odcieniom pasteli, wynikajacym ze stosowania tej palety. Uzyskanie klimatu pasteli nie jest w tym przypadku wyborem malarza, ale raczej potrzeba uzyskania wiekszej ilosci odcieni. W ten sposob pastelowosc wplywa na czystosc i widocznosc malunku, szczegolnie w pomieszczeniach slabo oswietlonych.

W obecnych czasach paleta 4 barw dalej funkcjonuje w oryginalnej formie, badz jest wzbogacana o konkretne kolory, m.in w celu 'wyjscia' z atmosfery pastelowej, dla uzyskania mocno nasyconych kolorow, ale i istnieja oczywiscie jeszcze inne palety barw dla ikonografii.
Paleta 4 barw, mimo ze powody jej funkcjonowania nie sa dokladnie znane to jednak jej swiadome funkcjonowanie w przeszlosci, zdaje sie wskazywac na to, ze wybor taki a nie inny musial miec mocne i wazne uzasadnienie, dlatego wielu kontynuuje malowanie ikon i freskow w oparciu wlasnie o ta palete.

Wiecej o palecie 4 barw napisal m.in. Alekos Levidis w "ON ANCIENT GREEK PAINTING". Nie wiem czy zostalo to wydane w jezyku polskim.. Czesto tez zagadnienie objasnia w swoich ksiazkach Pan George Kordis. Czesc jego literatury dostepna jest rowniez w jezyku angielskim."

Sa rozne techniki malarskie dotyczace tej samej palety.

grullo napisał(a):Ale, jeśli tradycja mówi, że trzeba się stosować do reguł i do pierwotnych materiałów to będąc wiernym uczniem danej szkoły, trzeba to praktykować, tak myślę.


Wydaje mi sie, ze problem tkwi w rozumieniu tradycji. W naszych czasach mozemy wiedziec na czym polegaly kanony, jak funkcjonowaly. Wiemy jakie rozwiazania stosowali na przestrzeni wiekow malarze bizantyjscy, wiemy z czego korzystali, dostrzegamy tego nieprzerwana ciaglosc mimo duzej roznorodnosci stylistycznej. Wiemy tez, przy zachowaniu ciaglosci co ulegalo zmianom 'pobocznie' i to pozwala zrozumiec tradycje i poznac granice kanonow. Problem jest taki, ze obok tej wiedzy najczesciej brak jest informacji czemu takie rozwiazania malarskie byly wybierane, czemu kanony mialy takie granice, czemu wybor padal np. na takie a nie inne pigmenty. Tak jest tez w przypadku czterokoloru. Nie jest znana jednoznaczna odpowiedz na pytanie czemu bizantyjscy tak bardzo byli wierni tej palecie i kontynuowali ja tak dlugo. Dzisiejsze uasadnienia kanonow to najczesciej domysly, przypuszczenia a nie fakty. Faktow w tej kwestii jest malo, dlatego ja osobiscie do tego tematu podchodze ostroznie. Kontynuacja tego co jest pewne jest bezpieczne, wszelkie zmiany bez glebszego uzasadnienia sa w moim odczuciu podejrzane, bo w pewnych kwestiach to sa tylko domysly i opinie wspolczesnych, czesto nawet nie znawcow/ osob bezposrednio zwiazanych z malarstwem ikonowym. Wiele nowosci moze byc dopuszczalnych i zgodnych z tradycja, wiele moze byc przeciw niej, ale czesto trudno jest to zweryfikowac. Jedyne co jest pewne to pozostalosci tradycji. Ja lubie palete 4 barw bo mimo, ze nie rozumiem czemu akurat na te pigmenty padl wybor, to rozumiem, ze najpewniej mialy one bardzo wazne uzasadnienie i funkcje, w zwiazku z tym nie chce od tego odchodzic. Dlatego za najbezpieczniejsze uwazam kontynuowanie tradycji w formie jaka byla. Co nie oznacza, ze techniki malarskie i materialy nie moga ulegac zmianie wcale. Nikomu nie proponuje malowac biela olowiana, ani sporzadzac cynobru. wrecz odradzam. Dzis zyjemy w czasach kiedy mozemy kupic gotowe, lepsze pigmenty, ktorych kiedys nie bylo. Obserwacja ikonografii nie wskazuje, ze tylko jedno rozwiazanie bylo sluszne, ze mozna bylo malowac tylko jedna technika. Gdyby tak bylo to wszyscy malowali by do dzis tylko technika enkaustyczna, jedna paleta barw i istnialby tylko jeden styl ikonograficzny, a wszystko co by od tej jednej drogi odbiegalo, byloby heretyczne.. A tak nie jest. Kanony w moim odczuciu, jesli opisac je obrazowo, sa jak ulica z kraweznikami. Mozna isc bardziej po lewej, srodkiem, po prawej, ale nie mozna wychodzic po za krawezniki i podazac wlasnymi sciezkami. Dlatego ja nie podejme ryzyka wlasnych interpretacji, tworzenia wlasnego stylu, wnoszenia znaczacych zmian do ikonografii. Brak mi przede wszystkim wiedzy na takie rzeczy a i brak mi aspiracji. Nie mam taiej potrzeby. Przynajmniej wiem, ze to czego sie ucze ma realne korzenie w tradycji a nie oscyluje w niebezpiecznych granicach oderwania sie od niej. Szanuje to co robili dawni i im ufam. Bazuje na tym co jest pewne. Nie jestem zamknieta na zastepowanie pewnych pigmentow, ale jak dla mnie to musi miec wazna podstawe i musi byc w nawiazaniu do konkretnego stylu. Nie popieram wymieniania calych palet pigmentow na dowolne inne, bez waznego powodu. Ani zastepowania niczego innego. Po co to robic? Jesli kontynuujemy styl, w ktorym uzywano cynobru to warto to dalej robic, jezeli z jakichs przyczyn ktos tego robic nie chce to moze warto zastapic ten pigment na jakis inny, barwnie podobny i juz wczesniej stosowany w ikonografii,np na sprawdzona glinke? Bo przynajmniej mozemy wierzyc, ze ten wybor nie byl przypadkowy, czego o naszych wlasnych wyborach najczesciej nie mozemy powiedziec. A co jesli za wyborem pigmentow, barw kryly sie jakies glebsze powody? Wiele wskazuje na to, ze tak wlasnie bylo.. Podsumowujac, mysle ze wszelkie zmiany i nowosci pociagaja za soba jakies ryzyko odstepstwa od rzeczy bardzo istotnych i bez realnej potrzeby nie jestem za wprowadzaniem zmian, a juz szczegolnie tym co sie dzieje teraz - uogolnianiem bez wzgledu na kontekst i przez to odrywaniem sie od tradycji. Niech zmiany wprowadzaja Ci co znaja granice kanonow, a nie my uczniowie. My przygladajmy sie temu co robia nauczyciele, ale tez nie wierzmy slepo tylko ostroznie wszystko przyswajajmy i poszukujmy przelozenia tego na tradycje. Bo zapewniam, ze na swiecie jest naprawde niewiele osob, jesli w ogole takie sa, ktore absolutnie wszystkie kanony i ich granice znaja.. a poznac tych sie nie da inaczej jak przez pilne, wieloletnie studiowanie wielu szkol ikonograficznych, co tez gwarancja nie jest, ze wszystko sie pozna. Nie pojmuje po co wprowadzac wszelkie uogolnienia, zmiany, wymyslac wlasne konfiguracje, powolujac sie w tym na zachowywanie ciaglosci tradycji, bez wczesniejszego poznania chocby jednej, jedniutkiej szkoly ikonograficznej.. Uczen powinien wybrac styl i skupic sie na nim, zeby moc go godnie reprezentowac. Nie wiem do czego ma prowadzic dokonywanie zmian i eksperymenty na poczatku drogi, skoro wtedy nie mozna mowic o zadnym rozumieniu ikonografii i tradycji i co wiecej takie nastawienie to jest jak platanie sie we wlasnych sciezkach odbijajac sie jak pileczka od zewnetrznych kraweznikow kanonow.. wiem, okropna jestem.. :(
Avatar użytkownika
Evagelia
 
Posty: 1013
Dołączył(a): Cz, 29 października 2009, 21:40

Poprzednia stronaNastępna strona

cron