przez Fen So, 23 stycznia 2010, 14:47
Najwybitniejszym dziełem portretowym Jana van Eycka jest Małżeństwo Arnolfinich (National Gallery, Londyn) z 1434 roku. Jest to obraz o nieznanej dotychczas koncepcji: podwójny portret całych postaci w świeckim wnętrzu ze zlokalizowanym źródłem światła i osobliwym efektem wypukłego zwierciadła. Zawieszone na tylnej ścianie, odbija postacie ślubujących sobie wierność małżonków oraz postacie świadków ceremonii, jednym z nich jest sam van Eyck. Na ramie zwierciadła znajduje się podpis malarza ,,Johann van Eycjk fuit nic". Para w przepięknych strojach stoi w małżeńskiej sypialni, podając sobie ręce. Otoczeni są symbolami wierności małżeńskiej. Z gestów i postawy portretowanych wyraźnie wynika, że chodzi o ceremonię zaślubin. Vasari przypisuje Janowi van Eyckowi odkrycie malarstwa olejnego. Farby olejne były jednak używane znacznie wcześniej. Jest prawdopodobne, że van Eyck uzyskał nową mieszankę olejno-temperową, która nadawała barwom nieosiągalną dotąd siłę światła i blask, ułatwiała laserunkowe stopniowanie tonacji barw i cieniowanie. Artysta wykorzystywał tę technikę malarską do konsekwentnie przemyślanej konstrukcji obrazu. Oryginalność i wielkość van Eycka polega na mistrzostwie w operowaniu światłocieniem, którym wydobywa trójwymiarowość form, ich prawdziwość i poezję. Piękno rzeczy jest tym bardziej niezbędne, że są one tu symbolami spraw boskich. Realizm tego malarstwa jest bowiem tylko powierzchnią, pod którą artysta buduje niezwykle przemyślany i głęboki system prawd i dogmatów religijnych. Sacrum i profanum, boski ład i naturalne, ziemskie formy, związane są u niego w sposób niezwykle harmonijny i logiczny. Mimo że nie zostawił bezpośrednich następców, wszyscy malarze niderlandzcy XV i początków XVI w. korzystali z jego dorobku, a także i później, niektórzy artyści, jak np. Vermeer, mieli być jego dłużnikami. Po śmierci van Eycka jego pracownię przejął Petrus Christus, zapewne współpracownik mistrza, który ukończył jego niektóre obrazy. Van Eyck zajmował niezwykle wysoką pozycję w opinii ówczesnych włoskich znawców sztuki i artystów.
Źródło:http://malarstwo.awardspace.info/malarze1b9a.html